En toen had ik een tand minder...

Vorige week berichtte ik nog dat ik nog voor minstens zes maanden pillen moet nemen voor die Trigeminus Neuralgie.
Donderdag kreeg ik opeens echt weer helse pijn, dit keer voelde ik de oorzaak: afgebroken wijsheidstand. De zenuw van die tand lag bloot, dus alles wat daar pijn deed, deed ook in heel mijn gezicht pijn. Ik leek net een zombie, zoveel pijn had ik. Ik ben zelfs voor de allereerste keer in mijn leven in slaap gevallen voor tv! En dat kwam echt niet omdat het een slechte film was... Vrijdag was de pijn wat gezakt, dat moest ook wel, want ik zat boordevol pijnstillers! Mijn tandarts was natuurlijk weer op vakantie, dus daar kon ik niet terecht. Ik besloot door te bijten en zaterdag naar de tandarts van wacht te gaan. Zo geschiedde: afspraak om 12u15 bij tandarts Dierickx in Brasschaat. Ik kwam daar aan, nog een hele wachtzaal voor mij. Uiteindelijk was ik om 13u binnen. Ik vertelde hem over de tand dat was afgebroken en over hoe die de trigeminus neuralgie aanwakkerde.
In eerste instantie zei hij dat hij niet veel voor me kon doen. Hij keek wat in mijn mond en vroeg toen: "Zal ik 'm er anders gewoon uittrekken, dan stopt de pijn in je gezicht sneller, he?!" Natuurlijk zei ik 'Ja', wat had hij gedacht! Ik wilde van die pijn vanaf.
En zo gebeurde het dus dat ik voor de allereerste keer in een tandartsstoel zat en dat er daadwerkelijk iets te gebeuren stond dat ingrijpend zou zijn voor mijn gebit. Vier verdovingsprikjes, die ik niet eens heb gevoeld (!), een tang, wat gekraak en hupsakee daar was tand nr. 28, mijn wijsheidstand!
De andere keren dat ik in een tandsartsstoel heb gezeten, gebeurde er niet veel meer dan wat tandsteen verwijderen of gewoon goedkeurend knikken dat alles in orde was. Nu was het dus andere koek, maar was ik blij dat ik van die tand vanaf was (en dat mijn gezicht ook half verdooft was)! Geen pijn meer!

Zondag voelde ik nog dat er in mijnmond gewrikt was, maar meer niet. Zou het kunnen dat die tand al de hele tijd de trigger voor de trigeminus neuralgie was? Ik begon het te denken... Nog steeds denk ik dat het zou kunnen, maar nu voel ik terug speldenprikjes (zo noemen ze de mensonterende pijn, al is het nog niet de ergste). Stel je voor dat die tand de oorzaak van al die ellende was! Dat zou fijn zijn. Dan weten we tenminste wat het heeft veroorzaakt.

Updates volgen later! :)

Liedje hieronder: Speak Love van Hugh Sheridan. (Luister naar de tekst, denk dan even bij jezelf na en speak love!)