De allerlaatste dag...

Dat was-ie dan: de allerlaatste dag school gisteren... Als je er bij nadenkt doet het toch een beetje vreemd, al denk ik dat ik het nog niet zo goed besef, maar dat komt nog wel! ;)
Nu komt het moeilijkste deel nog: aan dat 'nieuwe' leven beginnen. Al is die 'moeilijkste' misschien wel relatief, maar toch. Ik ben niet anders gewend dan naar school gaan, he, praktisch mijn hele leven (al 20 jaar, OMG!!!). Oké, het laatste semester was bouwden we al een beetje af met maar 8 uur les per week en woensdag en donderdag vrij. Een luxueuzer leventje zal er niet komen, denk ik. Hoewel we die twee dagen vrij per week hard nodig hadden om thesis en andere papers klaar te krijgen. Ik heb net mijn masterproef voor de laatste keer gecontroleerd op spellingsfouten, verwijzingsfouten, ed. Nu denk ik dat hij helemaal klaar is. Ik ben zo blij. Ik hoop dat mijn promotor dat ook zal zijn! ;)
Nu nog inbinden, daarover bestaan nogal wat meningsverschillen: lijmen zou breken bij meer dan 100 pagina's en ringetjes zouden plat gedrukt worden als er te veel scripties op elkaar liggen op het bureau van de promotor. Nu weet ik dus ook niet wat nu het beste is, dus heb ik het mijn promotor maar gevraagd, tenslotte is hij de man met ervaring, he! ;)

Om dit bericht, geschreven in het uiterst zonnige, maar toch een beetje winderige, Kapellen, te besluiten, wil ik iedereen een portie nostalgie meegeven. Het moeilijke van het 'nieuwe' leven beginnen, is eigenlijk misschien niet zo moeilijk: gewoon Live your Life (Bomfunk MC's).

Race to the finish

Yes, the finish... The final race has begun. My masterthesis is completed and the last presentation was held yesterday. Now all that's left to do is handing in a bunch of essays and of course the 'masterpiece'.
Next week is my last week EVER at school. I've got mixed feelings about it though. At one side I'm happy to be 'released' from all the school work, but on the other hand I'm sad I'm not going to see my friends every day. I'll miss them. Everyone of us is going in a completely different direction, plus we don't live near to each other. We have to make a deal about seeing each other every once in a while. Each month might be an impossible thing to do, but once every three or four months, I hope, must be doable.

Anyway, this is what my schedule looks like for the next few weeks:
May 22: evaluation of my internship at the Port Authority in Antwerp... :s Nervous!!!
May 24: handing in a paper on modality in the internal communication of BASF
               handing in my internship report
June 1: handing in a paper on forms of address in a Dutch series called 'Flikken Maastricht' (Cops Maastricht) and in a Belgian series called 'Flikken' (Cops Ghent).
June 4: handing in my masterthesis on appraisal in the communication of the new museum, MAS, in Antwerp and in press articles related to the opening of the museum.
June 5: leaving for the West Coast! My plane is headed for LA!!!!!! And then we'll discover the magic at the West Coast of the US!
June 20: returning to bloody old Belgium... :(
June 21: I'll celebrate my 23rd birthday on the plane as we land in Belgium on June 21 at 8 o'clock! I've never celebrated my birthday on a plane before, so that will be a nice experience! :)
June 28 or 29: defense of my masterthesis
July 6: the final verdict... Will I be graduating that day or will I not???? That is the question...

If I graduate I'll probably start working at Thomas Cook. I hope so... :) :)

Eline - me - Mayke - Anouk - Kathleen

This is a song Madilyn Bailey wrote for her graduation from High School, but I think it's really relevant to what we feel too. So my dear friends, while I was listening to this song I thought about how we met and how we grew up together. We had a great time I think. :) We'll be starting our 'new' lives pretty soon now, but we will always have our memories of the times we spent together. I know it sounds really cheesy, but it's true, right!? :)