Vacature Talentum

De rit richting Heizelpaleis 3 was een beetje een tumultueuze rit... Ik had de auto van mijn broertje geleend, omdat de mijne door z'n 'poten' zou zakken als ik daar aankom... ;) Nee, maar ik had dus de auto geleend en uiteraard had de MiTo dorst. Altijd als ik Aarons auto leen, is de eerste stop de pomp...
Dus, na de les interne communicatie Nederlands, vertrok ik vanuit Antwerpen. Ik kwam zo uiteraard op de A12 richting Brussel terecht, maar dan moest ik nog tanken en wist niet of er daar ergens een benzinestation naast de weg was. Op de Boomsesteenweg uiteraard wel, maar dan had ik weer elk rood licht en daar had ik geen zin in. Ik besloot rechtsomkeer te maken en te tanken aan het Esso station aan Antwerp Expo. Van daar kon ik de E19 makkelijk oprijden, daar ben ik meer mee vertrouwd en daar ken ik de weg dus een pak beter. Uiteindelijk kwam ik om iets voor 12u aan. Schoon uit de zon geparkeerd, dus geen bakoven als ik terug moest vertrekken.
Op de Talentum beurs voelde ik mij echt een heel klein spartelend visje... Zoveel volk! Ik wist ook echt niet waar eerst beginnen of wat eerst te doen. Ik besloot eerst gewoon te gaan kijken en wat folders mee te graaien.
Een dag eerder hadden we op school jobinfobeurs gehad en daar stond Concentra (GvA, Belang van Limburg, etc.) die hadden geen job voor mensen met diploma's uit onze richting. Dus ik besloot ze op Talentum dan maar gewoon te negeren, tot ik een toffe pen van het Belang zag liggen. Die moest ik meenemen en ook eentje voor Eline. Zo geschiedde, ik graaide twee pennen van de toonbank en de zes medewerkers die daar gezellig samen zaten te kletsen, hadden het niet eens in de gaten. Er stond niemand aan die stand. Niet moeilijk ook als ik de dag voordien hoorde dat ze eigenlijk altijd via interimkantoren aanwerven. Wat sta je daar dan je tijd te verdoen, vraag ik me af.
Om 12u30 begon een lezing die ik graag wilde volgen. Het ging over hoe men kan zien dat iemand liegt. Best een interessante lezing, ware het niet dat de materie me heel bekend in de oren klonk. Ach, het was best een gezellige man en ik leerde De Leugenacademie kennen.
Een uurtje later stond ik weer in een goed gevuld Paleis 3. Wat nu? Weer een beetje kuieren en dan toch maar wat vragen gaan stellen. De interessantste jobaanbieding vond ik bij Philip Morris International: een management traineeship van twee jaar. De vrouw waarmee ik daar heb gesproken, leek me ook heel enthousiast over dat project en nadat ik mijn CV afgaf, dacht ze me te kennen. Ik kende haar niet, maar zij herkende mij zeker. Ze woonde ook in Hoevenen, dus het zou best kunnen dat ik haar al wel eens gezien heb, maar meer ook niet. Ik heb natuurlijk ook een gezicht dat veel mensen wel onthouden. Da's best handig, zo hoef ik mezelf niet altijd opnieuw voor te stellen aan mensen die ik ken van vroeger. Het gebeurt zelden dat ze mij niet herkennen. Andersom is vaak een ander verhaal! ;)
Andere jobaanbiedingen in mijn richting heb ik niet gevonden bij de bedrijven die me interesseerden, maar één voor één vertelden ze me dat ik mijn cv moest uploaden via hun website, want dat ze daar zo een pool van maken en vooraleer ze een jobaanbieding de wijde wereld insturen, bekijken ze wat ze in hun zogenaamd wervingsreserve hebben. Da's dus best wel handig. Alleen zei de mevrouw van Audi (een Duitse die Frans sprak, ahum) dat ik elke dag maar eens moest checken op hun site. Wel, beste mevrouw, dat wordt dan een dagtaak op zich als ik dat elke dag van alle bedrijven waarin ik geïnteresseerd ben, moet doen...
Natuurlijk heb ik bij een aantal bedrijven ook gewoon mijn cv achtergelaten: Sodexo, De Persgroep, Philip Morris International, Philips en iets van een ministerie van Onderwijs. U ziet dat ik van de laatste organisatie niet veel verwacht, want ik herinner me zelfs de exacte naam niet.
Al deze bedrijven gingen de volgende weken contact opnemen. Ben benieuwd.

En nu zit ik dus met het probleem dat ik het gewoon nog altijd niet weet. Wat wil ik voor mezelf voor volgend jaar? Het Robinson project van Office Team (een beetje moeilijk om allemaal neer te schrijven) lijkt me ook superinteressant. Of toch maar de specifieke lerarenopleiding? Of iets anders verder studeren?
De feiten zijn zo: ik wil geld verdienen en een reis richting Australië maken. Dan lijkt het Robinson project het meest aangewezen. Is mijn keuze dan eigenlijk toch snel gemaakt?
Wordt ongetwijfeld vervolgd...

The Baseballs DVD Recording Köln

'I survived the DVD Recording'

Dat stond op de T-shirts die je na afloop van het concert kon kopen.
Ik moet zeggen, misschien moet je die tekst echt wel letterlijk nemen! Zoveel mensen, zoveel hete muziek en zoveel fun, het was zweten! Eén van de meisjes voor ons is flauwgevallen van de hitte.
Wat me verbaasde was het grote aantal mannelijke fans en dan bedoel ik niet meteen homoseksuele mannen. Heel veel mannen waren gewoon echt prachtig rock 'n' roll gekleed.
Bijna iedereen had wel iets rock 'n' roll - achtigs aan. Heel leuk om te zien en je waande je zo in de Fifties. Wat had ik graag gehad dat ik die tijd als yougnster had kunnen meemaken. Helaas ben ik bijna veertig jaar te laat geboren, maar The Baseballs brengen een stukje van die tijd terug. En hoe! Het wordt zelfs zo erg dat ik de originele liedjes gewoon niet meer leuk vind, vaak gaan ze gewoon veel te traag of is de tekst eigenlijk niet gepast voor de muziek. The Baseballs weten dat wel aan te pakken. Neem nu Umbrella van Rihanna: in de originele versie komt de prachtige tekst niet tot zijn recht, de 'umberella-ella-ella' palmt teveel aandacht in, waardoor de tekst zijn essentie verliest. In de versie van The Baseballs komt de tekst mooi uit en heb je ook echt het gevoel dat de zanger je echt onder zijn umbrella zal laten lopen als het even tegen zit.

Ik zou willen afsluiten met een filmpje dat tijdens de dvd-opname werd gemaakt door The Baseballs:

en daaraan zou ik willen toevoegen: Jongens, blijf zo verder doen, jullie doen het geweldig! Tot op Concert & SEA!

Xana

Solliciteren...

Ik ben definitief aan het solliciteren gegaan! Niet dat ik elke dag alle vacatures lees op alle verschillende websites, maar toch, als iets mijn pad kruist, laat ik die kans niet liggen.
Ik heb onlangs gesolliciteerd voor een vakantiejob (juli & augustus) op de redactie van Autogids. Ik mailde en geen vijf minuten later had ik een mail terug met de boodschap dat mijn profiel helemaal klopte en of ik even wilde bellen voor een afspraak. Dat deed ik dus de volgende ochtend. Meneer die ik aan de lijn had, was supervriendelijk en vertelde me rustig wat er tijdens dat gesprek allemaal te gebeuren stond: een vertaaltest en een mondelinge test. Hij heeft me ook goede tips gegeven voor de vertaaltest. Datum van afpraak: 4 april om 11u.
Ik hoop dat ik deze vakantiejob te pakken krijg, want ik denk dat ik er veel uit kan leren.

Dan de volgende sollicitatie: Playmobil zoekt een marketing coördinator. Voor die job heb je mijn kwaliteiten nodig, heel egocentrisch om het zo voor te stellen, maat het profiel dat men zoekt, is het mijne.
Ik mailde al mijn gegevens door, geen twee minuten later een bericht dat ze alles rustig wilden bekijken en me later zeker gingen contacteren.
Wel, ook voor deze job wil ik gààn. Het lijkt me super om bij een speelgoedfabrikant te werken, hoe leuk is dat! :)

Afwachten is dan nu de boodschap!

X