Zonder titel

Voor het eerst sinds lang sta ik met mijn mond vol tanden. Ik weet niet wat te zeggen, ik weet niet wat te doen. Ik kan zelfs geen titel bedenken voor dit stuk. Van 'Naïef of gewoon dom?' tot 'Solliciteren, niets voor mij'. Dat soort titels spookt door mijn hoofd.
Ik vind het belangrijk dat mensen je laten weten waar het op staat. Ik draag eerlijkheid heel hoog in het vaandel en verafschuw leugenaars.
Als men zegt dat je zal worden opgebeld 'morgen of overmorgen' en je wacht 8 dagen later nog steeds op een telefoon dan vind ik dat dus erg. Meer dan erg. Ik weet ook zelf niet hoe ik desbetreffende persoon kan contacteren, want de tussenpersoon heeft me al wel gesproken en zij had ook niks gehoord, dus werd het afwachten. Als je dagen lang met je telefoon in je handen loopt, is het op een bepaald ogenblik genoeg. Gedaan met wachten, weer aan het solliciteren dus. Maar hoe? Ik weet het niet meer. Eerlijk gezegd zinkt de moed me meer en meer in de schoenen. Als je al drie keer 'net niet' bent geworden en er telkens wel wat van verwacht, dan begin je aan jezelf te twijfelen. Tijdens die drie keer dat ik dacht dat het wel wat kon worden, heb ik ook niet verder gesolliciteerd, dus moet ik nu weer 'helemaal opnieuw' beginnen. Pff! Een maand 'werkzoekende' en ik ben het al beu. Misschien wordt het tijd dat ik wat minder naïef wordt en ook op meerdere paarden tegelijk wed. Misschien maak ik zo meer kans. Ik geef niet op, want dat ben ik allerminst, een opgever. Ik ga voort tot ik iets vind wat me ligt en wat me interesseert. I'll keep you posted! :)

Elvis Presley in Speedway: "Your time hasn't come yet, baby"

What a weekend!

Blog entrance in English today. Just 'cause I feel like writing in English, Dutch is so 'every day'! ;)
Alright, here goes.

What a weekend! Seriously, what a weekend!
It actually all started Friday afternoon. Thursday evening I'd send an application for a job at Thomas Cook. Friday afternoon they call me to ask if I could meet with them for an assessment meeting on Saturday morning. All excited! Later that afternoon a friend calls me asking me to go to one of the biggest 90s parties in Belgium (her mom won 2 tickets). Hell yeah, I wanted to go!!! So my Saturday was filled with a job interview and a massive party night.
Saturday, 10 o'clock, at Brussels international airport, searching for the Thomas Cook building. Took the traveller's bus and stopped at the second stop. Than I thought I got out too early, waited for the next bus and than when I got of that bus, I discovered I was wrong again and that I should've just stayed where I was. I didn't immediately find the building, but another girl was looking for the building too and we decided to look for it together. It worked we were there right on time. And I'd already made a friend! Yay! ;)
We walked in and saw some other people just sitting there saying absolutely nothing to each other.
At 10:15 the assessment center started (it would take 'bout half a day was announced). I was still there at 17:15... That's when my interview was finished. It's strange though, we were there with 15 and we hit it of really well, but the chances are we will never see each other again.
The long waiting took it's toll, my feet already hurt like hell and I'd still go to the 'party of the year'. I was supposed to be at my friend's house at 17:30. No way I was gonna make that, because I had to go home first to pack my pj's and sleeping bag. Home at 18:10. Back in the car at 18:45 headed to Beverlo. Arrived there at about 20:00... We still had to grab something to eat so we decided to be überBelgians and eat French Fries! :)
We arrived at the party at about 21:40. We had a blast! The life performances at I Love The 90s were just awesome! DJ could've been better, but hey, we were THERE!!! :) :) Amazing!

Sunday I'd actually been tired all day long (I even fell asleep on the train, never did that before!)... Oh my gosh, I'm getting old! Not used to partying anymore! ;)
Normally my grandparents were coming over for lunch, they'd bring chinese. They didn't come eventually, but we had to go eat chinese at their place for dinner. So I'd actually left my friend way too early! (Sorry, Eline! ;) )

Sunday at the other end of the world, in Australia, they had the Logie Awards. 'Packed to the Rafters', my all time favorite TV show, won the Logie for Best popular drama!!!! Hugh Sheridan, who plays one of the main characters, won the Silver Logie.
Unfortunately Packed to the Rafters doesn't air anymore in Belgium. We only had it on for two seasons... Another reason for me to go to Australia: to buy all the DVD's!! :)
And now that I've even fallen more in love with Australia since I've met Aytekin at the assessment center. He'd worked in Australia for about a year and he talked about his adventures so vividly, I wished I was there.

And now it's Monday already and I still have a ton of work to do, but I don't really feel up to it.
Here are two videos from the Logies:

Vacature Talentum

De rit richting Heizelpaleis 3 was een beetje een tumultueuze rit... Ik had de auto van mijn broertje geleend, omdat de mijne door z'n 'poten' zou zakken als ik daar aankom... ;) Nee, maar ik had dus de auto geleend en uiteraard had de MiTo dorst. Altijd als ik Aarons auto leen, is de eerste stop de pomp...
Dus, na de les interne communicatie Nederlands, vertrok ik vanuit Antwerpen. Ik kwam zo uiteraard op de A12 richting Brussel terecht, maar dan moest ik nog tanken en wist niet of er daar ergens een benzinestation naast de weg was. Op de Boomsesteenweg uiteraard wel, maar dan had ik weer elk rood licht en daar had ik geen zin in. Ik besloot rechtsomkeer te maken en te tanken aan het Esso station aan Antwerp Expo. Van daar kon ik de E19 makkelijk oprijden, daar ben ik meer mee vertrouwd en daar ken ik de weg dus een pak beter. Uiteindelijk kwam ik om iets voor 12u aan. Schoon uit de zon geparkeerd, dus geen bakoven als ik terug moest vertrekken.
Op de Talentum beurs voelde ik mij echt een heel klein spartelend visje... Zoveel volk! Ik wist ook echt niet waar eerst beginnen of wat eerst te doen. Ik besloot eerst gewoon te gaan kijken en wat folders mee te graaien.
Een dag eerder hadden we op school jobinfobeurs gehad en daar stond Concentra (GvA, Belang van Limburg, etc.) die hadden geen job voor mensen met diploma's uit onze richting. Dus ik besloot ze op Talentum dan maar gewoon te negeren, tot ik een toffe pen van het Belang zag liggen. Die moest ik meenemen en ook eentje voor Eline. Zo geschiedde, ik graaide twee pennen van de toonbank en de zes medewerkers die daar gezellig samen zaten te kletsen, hadden het niet eens in de gaten. Er stond niemand aan die stand. Niet moeilijk ook als ik de dag voordien hoorde dat ze eigenlijk altijd via interimkantoren aanwerven. Wat sta je daar dan je tijd te verdoen, vraag ik me af.
Om 12u30 begon een lezing die ik graag wilde volgen. Het ging over hoe men kan zien dat iemand liegt. Best een interessante lezing, ware het niet dat de materie me heel bekend in de oren klonk. Ach, het was best een gezellige man en ik leerde De Leugenacademie kennen.
Een uurtje later stond ik weer in een goed gevuld Paleis 3. Wat nu? Weer een beetje kuieren en dan toch maar wat vragen gaan stellen. De interessantste jobaanbieding vond ik bij Philip Morris International: een management traineeship van twee jaar. De vrouw waarmee ik daar heb gesproken, leek me ook heel enthousiast over dat project en nadat ik mijn CV afgaf, dacht ze me te kennen. Ik kende haar niet, maar zij herkende mij zeker. Ze woonde ook in Hoevenen, dus het zou best kunnen dat ik haar al wel eens gezien heb, maar meer ook niet. Ik heb natuurlijk ook een gezicht dat veel mensen wel onthouden. Da's best handig, zo hoef ik mezelf niet altijd opnieuw voor te stellen aan mensen die ik ken van vroeger. Het gebeurt zelden dat ze mij niet herkennen. Andersom is vaak een ander verhaal! ;)
Andere jobaanbiedingen in mijn richting heb ik niet gevonden bij de bedrijven die me interesseerden, maar één voor één vertelden ze me dat ik mijn cv moest uploaden via hun website, want dat ze daar zo een pool van maken en vooraleer ze een jobaanbieding de wijde wereld insturen, bekijken ze wat ze in hun zogenaamd wervingsreserve hebben. Da's dus best wel handig. Alleen zei de mevrouw van Audi (een Duitse die Frans sprak, ahum) dat ik elke dag maar eens moest checken op hun site. Wel, beste mevrouw, dat wordt dan een dagtaak op zich als ik dat elke dag van alle bedrijven waarin ik geïnteresseerd ben, moet doen...
Natuurlijk heb ik bij een aantal bedrijven ook gewoon mijn cv achtergelaten: Sodexo, De Persgroep, Philip Morris International, Philips en iets van een ministerie van Onderwijs. U ziet dat ik van de laatste organisatie niet veel verwacht, want ik herinner me zelfs de exacte naam niet.
Al deze bedrijven gingen de volgende weken contact opnemen. Ben benieuwd.

En nu zit ik dus met het probleem dat ik het gewoon nog altijd niet weet. Wat wil ik voor mezelf voor volgend jaar? Het Robinson project van Office Team (een beetje moeilijk om allemaal neer te schrijven) lijkt me ook superinteressant. Of toch maar de specifieke lerarenopleiding? Of iets anders verder studeren?
De feiten zijn zo: ik wil geld verdienen en een reis richting Australië maken. Dan lijkt het Robinson project het meest aangewezen. Is mijn keuze dan eigenlijk toch snel gemaakt?
Wordt ongetwijfeld vervolgd...