Een vriendin van me, Mayke, woont in Nuenen bij Eindhoven en zij gaf een afstudeerfeestje. Eline, Kathleen en ik waren ook uitgenodigd en we hadden beslist om vooraleer we naar Mayke gingen, nog even te stoppen in Eindhoven zelf. En zo geschiedde... Ik parkeerde de Alfa Romeo in een ogenschijnlijk rustige woonwijk.
Toen we terug bij de auto kwamen, zagen we dat er heel veel glas lag. Iets dichterbij zagen we wat je niet voor mogelijk houdt: de zijruit was ingeslagen en mijn tas met schoenen en Kathleens tas met haar bril, lenzen en kadootje voor Mayke waren weg. De gps lag onder de passagiersstoel. Die stoel stond toen we aankwamen helemaal naar voor gereden waardoor de gps recht in het zicht lag. Vreemd genoeg hebben 'ze' die niet meegenomen. Niemand uit de buurt had iets gezien. Kathleen en Eline waren gaan rondvragen bij de buren terwijl ik de nodige telefoontjes pleegde. Mayke had haar broer, Lavenn, naar het politiebureau gestuurd om ons te helpen. Hij zorgde ervoor dat ik voor een noodruit bij Carglass terecht kon. Als we daarheen wilden vertrekken, hoorde ik dat mama en Aaron naar Eindhoven waren gekomen om me bij te staan en te zien wat er juist aan de hand was. Begrijpelijk, want ik denk dat ik aan de telefoon bijna supersonisch klonk tussen mijn gehuil en gesnik door.
Zij zijn door Eline en Kathleen begeleid naar Carglass terwijl Lavenn en ik daar al naartoe waren gereden. Er werd een plexiglas ruitje ingezet en vastgemaakt aan de carrosserie waardoor de rechter deur nu tijdelijk niet open kan. Als dat raampje in orde was, gingen mam en broer weer naar huis en konden Kathleen, Eline en ik eindelijk naar het feestje rijden.
Toen we op het feestje aankwamen, werden we heel warm ontvangen door Maykes familie en vrienden. Iedereen had al van ons avontuur gehoord en wilde weten wat er precies was gebeurd. We hebben nog een fantastische avond gehad, dus dat maakte al de ellende wel goed.
En ik heb ontdekt dat ik, naast een mam en broer, ook vriendinnen van goud heb. :)
No comments:
Post a Comment